Τις τελευταίες μέρες διαβάζουμε στον τοπικό τύπο, ότι το ΚΚΕ θα κάνει τα αποκαλυπτήρια ενός νέου μνημείου αφιερωμένο στον ΔΣΕ, στο 32ο χιλιόμετρο της ΕΟ Καλαμάτας – Σπάρτης. Μάλιστα σε αυτό το μέρος με την υπέροχη φύση, οι τοπικές του ΚΚΕ θα κατασκηνώσουν για δύο μέρες. Προφανώς οι ενέργειες αυτές του ΚΚΕ είναι κομμάτι των αποφάσεων του, ύστερα και από τα δύο τελευταία συνέδρια. Όλα καλά μέχρι εδώ. Πέρα όμως από τις κομματικές φιέστες εσωτερικής οργανωτικής κατανάλωσης, υπάρχουν και οι πλευρές της ιστορίας του βουνού, που δεν θα μας τις αφηγηθούν τα στελέχη του ΚΚΕ, όπως άλλωστε δεν μας αφηγήθηκαν και σε άλλες περιπτώσεις (για παράδειγμα στη Φλώρινα, όπου δεν ανέφεραν ούτε μια στιγμή τους Μακεδόνες μαχητές του ΔΣΕ)[1]. Δεν θα βρουν πολλά λόγια για να επιχειρήσουν μια διείσδυση στα βάθη της τοπικής ιστορίας, στη μνήμη όσων έζησαν για αιώνες στο βουνό του Ταΰγετου, τους Εβραίους και τους Σλάβους, που η παρουσία τους διαγράφτηκε από την επίσημη αφήγηση της ιστοριογραφίας του ελληνικού καπιταλιστικού σχηματισμού. Μπορεί να πει κάποιος/α ότι είμαστε λίγο υπερβολικοί. Ωστόσο σε επόμενες δημοσιεύσεις του αφιερώματος «Φάκελος Λακωνική Ιστορία» θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε στοιχεία που είναι εντελώς άγνωστα στους περισσότερους/ες.
Χωρίς να επιχειρούμε οποιαδήποτε σύνδεση, την ίδια μέρα έχουν συγκέντρωση/πορεία στον Ταΰγετο και οι νεοναζί της χ.α στον Μυστρά. Στα όρια της γελοιότητας, όπως πάντα οι νεοναζί, θα «τιμήσουν» τον Παλαιολόγο – τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου. Προφανώς η συγκέντρωση αυτή, αποτελεί πρόκληση για μια ακόμα φορά. Όπως πάντα στον αντίποδα, εμείς σήμερα επιλέγουμε να παρουσιάσουμε δύο αποσπάσματα από δύο μάχες του ΔΣΕ το 1947 σε δύο χωριά του Ταΰγετου με μεγάλη ιστορία (την Τρύπη και την Αναβρυτή), από το βιβλίο του Αρίστου Καμαρινού « Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ 1946-1949» σελ.181-183 και 185 -186. Στα δύο αυτά αποσπάσματα οι αναγνώστες/τριες μπορούν να βρουν την προσωπική αφήγηση του συγγραφέα, πρωταγωνιστή των γεγονότων για την δράση και τα εγκλήματα των φασιστών στην περιοχή αυτή του βουνού.
1) Η Μάχη της Τρύπης
Στις 24/03/1947. το Συγκρότημα Ταΰγετου χτύπησε αιφνιδιαστικά και διέλυσε τμήμα του κυβερνητικού στρατού και χωροφυλακής , συνολικής δύναμης 60 ανδρών, που από τις αρχές του εμφυλίου πολέμου είχε εγκατασταθεί στο χωριό Τρύπη, λίγα χιλιόμετρα από τη Σπάρτη και μας είχε γίνει βραχνάς, καθώς κατέχοντας αυτή την περιοχή , μας εμπόδιζε να επεκτείνουμε τη δράση μας προς τον Πάρνωνα και Μαίναλο, προς το χώρο της Νότιας Αρκαδίας γενικότερα, όπως το συγκρότημά μας είχε διαταχθεί από το Αρχηγείο Πελοποννήσου.
Η επίθεση είχε προσεκτικά προετοιμαστεί από τη διοίκηση του συγκροτήματος, σε συνεργασία με αντάρτες που κατάγονταν από τα χωριά Τρύπη, Σουστιάνοι και Λογγάστρα. Την κύρια όμως ευθύνη για την προετοιμασία και την διεύθυνση της μάχης την είχε ο καπετάνιος του Συγκροτήματος Σαράντος Κυβέλος, Τρυπιώτης κι αυτός.
Την προηγούμενη της επίθεσης νύχτα, Ο Κυβέλος είχε μπει στο χωριό και, ανεβασμένος σ’ ένα μεγάλο «γεροντοκυπάρισσο» παρακολουθούσε όλη την ημέρα τις κινήσεις και τις συνήθειες των κυβερνητικών δυνάμεων μέσα στο χωριό και την περιοχή του – τις θέσεις φυλακίων, διαδρομή περιπόλων κ.τ.λ.
Όταν άρχισε να νυχτώνει, ο Κυβέλος κατέβηκε από το κυπαρίσσι – παρατηρητήριο του, ήρθε στο Σ.Δ του Συγκροτήματος, συζητήσαμε όλες τις λεπτομέρειες του σχεδίου που είχε καταρτίσει ο Κονταλώνης και την 3η πρωϊνή ώρα της επόμενης μέρας άρχισε η επίθεση μέσα στο χωριό και στα φυλάκια στον περίγυρό του.
Δεν πέρασε ένα δίωρο και όλα είχαν λυθεί χωρίς να λυθεί μύτη αντάρτη μας. Σκοτώθηκαν 4 στραιώτες και 3 χωροφύλακες και πιάστηκαν 32 αιχμάλωτοι. Λάφυρα, όλος ο οπλισμός τους και τα εφόδια που υπήρχαν στην αποθήκη του Σταθμού Χωροφλακής- πολλά τρόφιμα, είδη ιματισμού, υπόδησης.
Στη διάρκεια αυτού του δίωρου, τα άλλα δύο μέλη της διοίκησης του Συγκροτήματος και οι αντάρτες που δεν ανήκαν στα τμήματα που μπήκαν στο χωριό (ο Σαράντος επέμενε να πάρουν μέρος στην επίθεση μέσα στο χωριό μόνο δυο διμοιρίες μας ) παρακολουθούσαμε την επιχείρηση αυτή από μακριά, από τα σημεία που είχαμε εγκατασταθεί ως πλαγιοφυλακές και, καθώς τα πυρά που ακούστηκαν έδειχναν ότι δεν έγινε μάχη, ανησυχούσαμε. Υποθέσαμε ότι ο Σαράντος θα είχε γίνει αντιληπτός την προηγούμενη μέρα που βρισκόταν στο κυπαρίσσι , ή να είχε προδοθεί η επιχείρηση και μέσα στη νύχτα να το ‘σκασαν για τη Σπάρτη οι «υπερασπιστές» του χωριού.
Ξαφνικά είδαμε να βγαίνουν από το χωριό οι αιχμάλωτοι στρατιώτες και χωροφύλακες, συνοδευόμενοι από αντάρτες μας . Πίσω από τη φάλαγγα ερχόταν ο Σαράντος και δίπλα του μια νεαρή κοπέλα [ *]. Ακολουθούσαν οι επιμελητές, που συνόδευαν τα φορτία με τα λάφυρα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που στους συγκεντρωμένους ανακοίνωσα, όταν τους μίλησα, στην τοποθεσία «Καμπινάρι» της Αλαγονίας, ότι η διοίκηση του Συγκροτήματος Ταΰγετου αποφάσισε να τους αφήσει ελεύθερους για να μεταβούν στην Καλαμάτα. Δεν το πίστεψαν και παρέμεναν ακίνητοι κοιτάζοντας με γουρλωμένα μάτια προς το μέρος μου και προς τα δύο οπλοπολυβόλα που υπήρχαν πιο πέρα στο φυλάκιο. Πίστευαν ότι τους είχαμε οδηγήσει εκεί για να τους σκοτώσουμε, όπως διέδιδε η προπαγάνδα της κυβέρνησης της Αθήνας , ότι « οι αντάρτες σκοτώνουν ακόμη και τους αιχμαλώτους », ώστε ν’ αναγκάζονται οι στρατιώτες και οι χωροφύλακες ν’ αμύνονται μέχρις εσχάτων, να μην παραδίδονται στους αντάρτες.
Όταν οι αιχμάλωτοι πείστηκαν ότι ήταν ελεύθεροι να φύγουν για την Καλαμάτα, άρχισαν να ξεκινάνε, ξεκουμπώνοντας ταυτόχρονα τα χιτώνια τους- μερικοί έδειξαν διάθεση να βγάλουν και τις αρβύλες τους, για να μας τις αφήσουν, εκφράζοντας έτσι, προφανώς την ευγνωμοσύνη τους που τους αφήναμε ελεύθερους.
Τι έγινε, όμως, όταν έφτασαν στην Καλαμάτα; Πως τους φέρθηκαν « οι εθνικόφρονες» σύντροφοί τους χωροφύλακες ή στρατιωτικοί; Τους φυλάκισαν όλους και, όπως μάθαμε αργότερα τους πέρασαν στρατοδικείο!
Πόσο δίκιο είχε ο μεγάλος Ρώσος στρατηλάτης Αλεξάντρ Βασίλιεβιτς Σουβόροφ που έγραψε: « στην αντιμετώπιση του εχθρού δεν είναι μικρότερο το όπλο του ανθρωπισμού».
[*] Η κοπέλα αυτή ήταν η δωδεκάχρονη κόρη του Θανάση Κυβέλου, αδερφού του Σαράντου, που τότε ζούσε οικογενειακώς σε μια σπηλιά, στη « Λαγκάδα» του Ταΰγετου. Το κοριτσάκι αυτό το είχαν βιάσει ομαδικά συμμορίτες του Παυλάκου, σε μια πρόσφατη επιδρομή τους στην περιοχή της Τρύπης. Το κακοποίησαν σε τέτοιο βαθμό που οι συγχωριανοί του το μετέφεραν μισοπεθαμένο από την αιμορραγία σε κλινική της Σπάρτης. Ευτυχώς έζησε.
2) Η μάχη της Αναβρυτής.
Στις 11/04/1947, το Συγκρότημά μας χτύπησε τη δύναμη του σταθμού Χωροφυλακής και ένα λόχο ΜΑΥ (μονάδες ασφαλείας υπαίθρου) στο χωριό Αναβρυτή, στην ανατολική πλαγιά του Κεντρικού Ταΰγετου. Μετά την ολιγόωρη αντίσταση των αμυνομένων, οι χωροφύλακες και οι ΜΑΥδες το ‘βαλαν στα πόδια. Σκοτώθηκε ένας ένοπλος παρακρατικός και πιάστηκαν αιχμάλωτοι δύο χωροφύλακες. Λάφυρα όλος ο οπλισμός τους , τρόφιμα, ιματισμός κ.τ.λ.
Με τους δυο αιχμαλώτους χωροφύλακες έγινε το ίδιο που έγινε με τους αιχμαλώτους που είχαμε πιάσει από τη μάχη της Τρύπης. όταν ο Κονταλώνης τους είπε ότι είναι ελεύθεροι να φύγουν για τη Σπάρτη , αν δε θέλουν να μείνουν στο αντάρτικο, νόμισαν ότι τους κοροϊδεύαμε και δεν ξεκινούσαν να φύγουν.
Έτσι τους είχαν διαπαιδαγωγήσει, να πιστεύουν ότι οι αντάρτες είναι αγριάνθρωποι, εγκληματικές φυσιογνωμίες, αιμοβόροι αναρχικοί, που σκοτώνουν αμέσως όλους τους αιχμαλώτους που πιάνουν, ακόμη κι αυτούς που είναι αριστεροί και είχαν εξοπλιστεί απο τους παρακρατικούς δια της βίας .Κι αυτό για να μην παραδίδονται στους αντάρτες στη διάρκεια της μάχης, για να τους αναγκάσουν να πολεμάνε, αφού έτσι κι αλλιώς ,ήταν δήθεν καταδικασμένοι!
Η Διοίκηση του Αρχηγείου Ταΰγετου και δύο λόχων του στο πρώτο στάδιο της ανάπτυξής του :
Όρθιοι από αριστερά:1. Θωμάς Λεουτσάκος, στρατιωτικός διοικητής λόχου.
2. Χρήστος Μωράκος, καπετάνιος λόχου.
3.Γιώργος Κονταλώνης, στρατιωτικός διοικητής του Συγκροτήματος.
4. ο τσέλιγκας Ηλίας Στασινάκης , από το χωριό Τρύπη.
5. Αρίστος Καμαρινός, καπετάνιος του Συγκροτήματος Ταΰγετου.
6. Κώστας Ξυδέας, στρατιωτικός διοικητής λόχου.
Καθήμενοι από αριστερά:
7. Δημήτρης Δουκάκος, Παρνωνίτης αντάρτης, σύνδεσμος των Συγκροτημάτων Πάρνωνα και Ταΰγετου.
8. Θανάσης Μπαλής, καπετάνιος λόχου
9. Παναγιώτης Κουλουκάκος, ομαδάρχης στο λόχο Ξυδέα.
Σημείωση
[1] Μερικά στοιχεία για το ΚΚΕ και τη Μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα βλέπε σχετική δημοσίευση του shades:https://theshadesmag.wordpress.com/2016/07/22/kkemakedonia/
αυτόνομη πρωτοβουλία ενάντια στη λήθη 
Reblogged στις για την φωτογραφία, την κριτική, τα μικρά και τα μεγάλα.