Πράσινος καπιταλισμός, ανεμογεννήτριες στον Πάρνωνα και τοπικές περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες.

Όχι αιολικά στον Πάρνωνα. Πηγή: Αρχείο της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Ενάντια στη Λήθη

Την φωτογραφία που βλέπετε την τραβήξαμε σε μια από τις εξορμήσεις μας σε ένα από τα πιο ιστορικά χωριά του Πάρνωνα, τον Κοσμά, απέναντι από το δημοτικό σχολείο, λίγο πριν το κράτος κηρύξει και πάλι την στρατιωτικού τύπου καραντίνα με αφορμή τον κορωνοϊό. Πρόκειται για ένα σύνθημα μιας τοπικής πρωτοβουλίας κατοίκων του Κοσμά και των γύρω χωριών του Πάρνωνα ενάντια στις ανεμογεννήτριες που έχουν στήσει εταιρίες της «πράσινης οικονομίας» στο βουνό. Όπως έχουμε γράψει και για άλλες περιπτώσεις, η επικείμενη εκμετάλλευση των βουνών ακόμα και καταστροφή δασικών εκτάσεων, γίνεται στο όνομα μιας «πράσινης καπιταλιστικής ανάπτυξης» και της κερδοφορίας του κεφαλαίου που μέσα σε συνθήκες κρίσης καλείται να αναδιοργανωθεί. Οι ανεμογεννήτριες αποκαλύπτουν, εκθέτοντας σε κοινή θέα την απάτη του λεγόμενου «πράσινου καπιταλισμού».

Από αυτή την αναδιοργάνωση του ελληνικού καπιταλισμού δεν θα γλυτώσει ούτε ο Πάρνωνας, ούτε και κανένα άλλο βουνό της Πελοποννήσου. Και αυτή η κατάσταση θα συνεχίσει να είναι μονόδρομος όσο δεν υπάρχει ένα μαζικό κίνημα για να την σταματήσει.

Ωστόσο, θα θέλαμε να σχολιάσουμε και κάποια άλλα αυτονόητα πράγματα. Παρατηρούμε αρκετά συχνά ότι τα τοπικά κινήματα που ασχολούνται με τα οικολογικά ζητήματα αδυνατούν να τα συνδέσουν με τις πραγματικές αιτίες αυτής της περιβαλλοντικής καταστροφής, αυτές τις αιτίες δηλαδή που φέρουν αντικειμενικά τη στάμπα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της φύσης. Αδυνατούν να παράγουν θεωρία και ανταγωνιστική πράξη, ένα συνδυασμό που θα ήταν επικίνδυνος για το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος. Αντί αυτού, τα περισσότερα οικολογικά κινήματα που γνωρίζουμε, είτε περιορίζονται σε μια σοσιαλδημοκρατική ατζέντα πράσινων μεταρρυθμίσεων που είναι και ακίνδυνες για το καθεστώς, είτε υιοθετούν τον γνωστό ελληνικό πατριωτικό λόγο τύπου: «κάτω τα χέρια από τον τόπο μας και τα βουνά μας» κοκ. Η πατριωτική – τοπικιστική κατεύθυνση αυτών των πρωτοβουλιών είναι αυτή που συναντάμε πιο συχνά. Οι πρωταγωνιστές της, πολλές φορές από τον χώρο της αριστεράς, άλλες πάλι όχι, συνδέουν τα οικολογικά ζητήματα με την εθνική και τοπική τους ψευτο-ταυτότητα. Έτσι αντί να εστιάσουν στην προβληματική σχέση κεφαλαίου – φύσης, αντί να εμβαθύνουν σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, το αποπροσανατολίζουν δίνοντας του χρώμα εθνικό – τοπικό, και άλλες φορές εθνο-αντιιμπεριαλιστικό. Προσωπομορφοποιείται και πάλι το πρόβλημα έχοντας να κάνει μόνο με κακούς μη ντόπιους επενδυτές και κακούς μη ντόπιους πολιτικούς. Οι απόψεις δηλαδή που κυριαρχούν σε αυτόν τον χώρο έχουν κυρίως να κάνουν με το ξένο διεθνές κεφάλαιο και τις επενδύσεις που αυτό προωθεί και όχι με τις ίδιες τις καπιταλιστικές σχέσεις στο σύνολο τους, σχέσεις που είναι αναγκαίο να αναλύσουμε σε βάθος για την παραπέρα κατανόηση της «καπιταλιστικά ενοποιημένης ανθρωπότητας» και της επερχόμενη καταστροφής που έρχεται αν δεν ανατραπεί ο καπιταλισμός. Το σχόλιο αυτό είναι συνέχεια των αναζητήσεων μας σε αυτά τα ζητήματα με αφορμή και το κίνημα που έχει συγκροτηθεί ενάντια στο έργο διαχείρισης απορριμάτων στη Σκάλα Λακωνίας, ένα έργο που είχε δρομολογήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και καλείται να ολοκληρώσει η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ με την βοήθεια και αρκετών τοπικών παραγόντων της Λακωνίας. Για ζητήματα που αφορούν και αυτό το κίνημα στη Σκάλα Λακωνίας είχαμε γράψει και σε προηγούμενη δημοσίευση που μπορείτε να βρείτε εδώ. Σε κάθε περίπτωση καλούμε φίλους και φίλες της αυτόνομης πρωτοβουλίας ενάντια στη λήθη με γνώσεις και πηγές πάνω σε αυτά τα ζητήματα να επικοινωνήσουν ακόμα και για μια επί τόπου συνάντηση από κοντά.