Όταν η «Επιτροπή Αγώνα» μας έλεγε ανέκδοτα ότι η Σκάλα έγινε σαν τις συνοικίες του ανατολικού Λονδίνου.

από την συγκέντρωση της επιτροπής 9 Απρίλη 2022. πηγή: Αυτόνομη Πρωτοβουλία Ενάντια στη Λήθη

Brider un shvester,
Lomir zich geben di hent,
Lomir Nikolaykelen
Tzebrechen di vent!
Hey, hey, daloy politzey,
Daloy samoderzhavyetz v Rasey!

Brider un shvester,
Lomir zich lit irtzen,
Lomir Nikolaykelen
Di yorelech farkirtzen!
Hey, hey, daloy politzey,
Daloy samoderzhavyetz v Rasey!

Αδελφοί και αδελφές, Ας  σφίξουμε τα χέρια, Ας συντρίψουμε την εξουσία του μικρού Τσάρου Nikolay!  Έι, έι! κάτω η αστυνομία! Κάτω η απολυταρχία της Ρωσίας! Αδελφοί και αδελφές ας το κάνουμε μαζί,  Ας θάψουμε τον μικρό Nikolay δίπλα στη μητέρα του! Έι, έι! κάτω η αστυνομία! Κάτω η απολυταρχία της Ρωσίας!

Daloy Polizei – επανασταστικό εργατικό τραγούδι στα yiddish, γλώσσα των Εβραίων της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, που καλούσε τους Εβραίους εργάτες σε απεργιακή εξέγερση

Εδώ και 13 χρόνια που έχουμε παρουσία στην τοπική πολιτική σκηνή έχουμε καταγράψει με ιδιαίτερη συνέπεια την κίνηση του ελληνικού φασισμού, την επιρροή που αυτός ασκεί στην μικρή κοινωνία της Λακωνίας, αλλά και τις μορφές – μεταμφιέσεις που αυτός παίρνει κάθε φορά. Βασική θέση της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Ενάντια στη Λήθη είναι ότι οι φασίζουσες πολιτικές αποχρώσεις σε λευκό και γαλάζιο φόντο δεν αφορούν μονάχα τις νεοναζιστικές ομάδες που τις περισσότερες φορές δρουν ανενόχλητες στην περιοχή. Ο ελληνικός φασισμός στη Λακωνία έχει επιρροή και κατά καιρούς παίρνει και «κινηματικά» χαρακτηριστικά. Εκφράζεται μέσα από την κινητοποίηση ενός όχλου που επεκτείνεται σε ολόκληρο το φάσμα της αστικής πολιτικής σκηνής. Αυτός ο όχλος των τρομοκρατημένων μικροαστών βάζει στο στόχαστρο κοινωνικές ομάδες όπου με ευκολία, τις δικάζει και τις καταδικάζει με το στίγμα της συλλογικής ευθύνης για ότι κακό γίνεται, επειδή η «κατώτερη φύση τους» τους ωθεί νομοτελειακά στην παρανομία. Θύμα των «παραβατικών» είναι ο καλός «Λαός – Έθνος» και η «Κοινότητα» του που είναι δήθεν πέρα και πάνω από τη ταξική διαστρωμάτωση. Φαντασμαγορικά αποτελείται από άτομα με το ίδιο αίμα, γλώσσα, τόπο κοκ. Με άλλα λόγια η «Εθνική Λαϊκή Κοινότητα» παριστάνει ότι πέφτει θύμα αυτών των «κατώτερων» παραβατικών. Καλεί το αστικό κράτος και την αστυνομία του να επέμβει για να επιβάλει την «ησυχία, την τάξη και την ασφάλεια». Έτσι, ο πραγματικός θύτης μετατρέπεται σε θύμα και το πραγματικό θύμα σε θύτη. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε ήδη δεν αποτελούν κάποιου είδους πρωτοτυπία της Λακωνίας, αντίθετα υπάρχουν παντού, ειδικά εκεί όπου το μικροαστικό στοιχείο έχει ηγεμονικό χαρακτήρα και αρκετά συχνά δυστυχώς επηρεάζει και τμήματα της εργατικής τάξης .

Ο Πατριωτισμός (μορφή του είναι και ο τοπικισμός): ως οικουμενική ιδέα του αστικού τρόπου ζωής, σε όλες τις κοινωνικές του μορφές, ρομαντικές και επιθετικές, είναι το οξυγόνο των καπιταλιστικών σχέσεων και στον ίδιο χρόνο προκαλεί την ασφυξία και την απονέκρωση σε ό,τι απωθείται ταυτολογικά ως “μη Πατριωτικό” και “Ξένο”. Η Πατρίδα, αυτή η πραγματική αφαίρεση, με το αισθητά υπεραισθητό γεωγραφικό της Σύνορο, κερδίζει φαντασμαγορική υλική υπόσταση και μετέχει στο ευρύτερο κοινωνικό φετίχ της αξιοποίησης ως πολιτικό Κράτος που είναι και η “λογική κοιτίδα” του Έθνους. Η Πατρίδα με άλλα λόγια είναι ένα Κράτος-Έθνος και με το τελευταίο ως βάση της διαμορφώνονται και υποστασιοποιούνται διάφορα ζεύγη σύγχρονων εννοιών και πραγματικοτήτων: Εμείς και Εκείνοι, Εσωτερικό και Εξωτερικό, Φίλοι και Εχθροί του Έθνους και του Λαού. [1]

Πίσω από τα τοπικιστικά συνθήματα που ξεκινούν συνήθως με το: «ο τόπος μας μαστίζεται από το έγκλημα», «κάτω τα χέρια από τον τόπο μας» και που φτάνουν στο «θέλουμε περισσότερη αστυνόμευση ενάντια στους τοξικοεξαρτημένους» που «μολύνουν» την εθνική καθαρότητα μας, αλλά κυρίως για τους «ληστές που κλέβουν τις ιδιοκτησίες μας», κρύβεται πάντα η Κυρίαρχη Εθνική Ιδεολογία.

Ο ρόλος της Πατρίδας και της Κυρίαρχης Εθνικής Ιδεολογίας είναι οι πυλώνες της κοινωνικής σχέσης ενσωμάτωσης του ατόμου στην «εθνική συλλογικότητα», μέσω του αποκλεισμού του «Άλλου», του «Ξένου». Είναι ένας σχοζοειδής αστικός δεσμός που έχει πολλαπλές λειτουργίες: Από τη μία γαλουχεί με τα «εθνικά ιδεώδη», δηλαδή παράγει ιδεολογία, άτομα – Πολίτες/ Ιδιοκτήτες που φοβούνται να μην χάσουν την ιδιοκτησία τους και από την άλλη αναζωπυρώνουν το αίτημα για εξόντωση του «Άλλου» στο όνομα του Εθνικού συμφέροντος. Αυτή η εθνική ιδεολογία είναι υπεύθυνη για τη σύγχυση του προλεταριάτου, η διάσπαση στις γραμμές του προς όφελος της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία και κατέχει το μονοπώλιο της βίας (στρατός, εθνοφρουρά, αστυνομία κοκ) συντηρώντας έτσι την εκμετάλλευση.

Τοποθετήσεις τύπου η «Πατρίδας μου, ο τόπος μου» είναι μια ψευτοσυγκεκριμένη αφαίρεση που προσφέρει μια αίσθηση κάλυψης και προστασίας. Κατασκευάζει μια ψευδο-ταυτότητα που τροφοδοτεί την ιδέα του «Έθνους» ή και στην δική μας περίπτωση του «τόπου» όπου ανήκω, ως ένα αναλλοίωτο ιστορικό συνεχές από την εποχή του χαλκού (τουλάχιστον) μέχρι και τις μέρες μας. Δημιουργεί με το ένα χέρι την πραγματικότητα του οικείου, του ασφαλούς, του επαναλήψιμου και με το άλλο εξωθεί στην αιώνια ανασφάλεια, στο απρόσωπο και αβυσσαλέο της “αντικειμενικά αφηρημένης” Οικονομίας της Αγοράς που σπέρνει και συντρίβει, μέσω του ανταγωνισμού, όλες τις προσδοκίες της “ανθρώπινης αξιοποίησης”, τη δυνατότητα του “να είσαι άνθρωπος” ως αστός.

«Παντελής απουσία αστυνομικής επιτήρησης στη Σκάλα και τα χωριά»

«…Την ώρα που μεγάλη αστυνομική δύναμη με εντολή της Περιφερειακής Αρχής, τις πλάτες της Κυβέρνησης και την ανοχή της Δημοτικής Αρχής περιφρουρεί νύχτα-μέρα τις παράνομες εργασίες της ΤΕΡΝΑ,…., εμποδίζοντας του πολίτες, να προσεγγίσουν το χώρο του εργοταξίου και να παρακολουθήσουν τις ανασκαφές των αρχαιολογικών ευρημάτων που έχουν εντοπιστεί …

η πόλη της Σκάλας και τα υπόλοιπα χωριά του Δήμου, όπως μαθαίνουμε τις τελευταίες ώρες, ζουν καθημερινά με τον τρόμο, λόγω της ολοένα και αυξανόμενης εγκληματικής δράσης και παραβατικότητας…»

«…Καθημερινά οι κάτοικοι έρχονται αντιμέτωποι με κλοπές, φθορές ξένης περιουσίας, διακίνηση ναρκωτικών, συμπλοκές … ακόμα και πυροβολισμούς σε ανύποπτο χρόνο σε συνοικίες της Σκάλας, ανάμεσα στα σπίτια με παντελή απουσία αστυνομικής επιτήρησης».

Γιατί όλ’ αυτά; «Για να κάνουν τα σεκιούριτι της ΤΕΡΝΑ;»

απόσπασμα από την άθλια ανακοίνωση της επιτροπής αγώνα  που δημοσιεύτηκε σε γνωστό τοπικό ΜΜΕ, από εκείνα που φιλοξενούν κάθε ρατσιστικό και φασιστικό δημοσίευμα.

Θα περίμενε κανείς ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με ένα τόσο κομβικό ζήτημα όπως είναι το σκουπιδοεργοστάσιο θα είχαν καλύτερα επιχειρήματα από σενάρια αστυνομικών ταινιών που παρουσιάζουν τη Σκάλα ως μια συνοικία του Ανατολικού Λονδίνου. Βέβαια πίσω από τα επιχειρήματα περί «εγκληματικότητας, τους πυροβολισμούς και της χρήσης ναρκωτικών», υποβόσκει μια επικίνδυνη λογική, η ίδια με αυτή που περιγράψαμε στην εισαγωγή αυτού του κειμένου. Πίσω από το ψέμα που διακινείται από τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα ότι με το που έφυγε η αστυνομία για να φυλάει τις εργασίες της ΤΕΡΝΑ αυξήθηκε η εγκληματικότητα, πίσω από τον στιγματισμό ανθρώπων (πχ χρήστες), κρύβεται και πάλι το πρόσωπο του ελληνικού φασισμού, αυτή τη φορά με την μεταμφίεση του «καλού Λαού» που «αγωνίζεται για τον τόπο». Ξέρουμε πολύ καλά από τα ιστορικά παραδείγματα που οδήγησε ο φόβος του μικροαστού «για την ιδιοκτησία του και την ασφάλεια του», τι τερατουργήματα γέννησε αυτό το ιδιαίτερο κοινωνικό στρώμα. Το αίτημα του μικροαστού για ασφάλεια και περισσότερη αστυνομία στις γειτονιές μας είναι η καθαρή κραυγή για περισσότερη κρατική καταστολή και έλεγχο που τελικός στόχος δεν είναι άλλος από τα εξαθλιωμένα στρώματα της εργατικής τάξης (με ελληνικά χαρτιά ή μη) και οι άλλες περιθωριοποιημένες από το κράτος κοινωνικές ομάδες.

Το αίτημα για περισσότερη καταστολή ευθυγραμμίζεται πλήρως με τους στόχους της κυβέρνησης, κοινώς η «Επιτροπή Αγώνα » δουλεύει μια χαρά για την κυβέρνηση και τα σχέδια της για κλιμάκωση της καταστολής των ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Δεν είναι η πρώτη φορά που η «Επιτροπή Αγώνα» καλεί για περισσότερη αστυνόμευση ενάντια στο έγκλημα. Πέρυσι, τέτοια εποχή, ο γνωστός ομιλητής – ηγετίσκος της Επιτροπής, σε συγκέντρωση στη πλατεία Πηγών μας διαβεβαίωνε ότι η θέση της αστυνομίας είναι να προστατεύει τον λαό και όχι τα συμφέροντα των εταιριών. Την ίδια στιγμή, ένα άλλο μέλος της επιτροπής έκανε τις απαραίτητες συνεννοήσεις με τους αστυνόμους που κάθονταν λίγο πιο πέρα και επιτηρούσαν την συγκέντρωση. Προφανώς η «Επιτροπή Αγώνα» είχε πάρει άδεια από την αστυνομία για την συγκέντρωση. Σε αυτό το πλαίσιο είχε γίνει και στοχοποίηση της δικής μας συλλογικότητας από την επιτροπή, μετά από παρέμβαση που κάναμε με προκήρυξη σε συγκέντρωση στην πλατεία πηγών. Το θράσος τους ήταν τόσο μεγάλο τότε όπου χέρι χέρι με ψηφοφόρους της χ.α στα μέσα μαζικής δικτύωσης έλεγαν ότι δεν είχαμε δικαίωμα να είμαστε στην πλατεία κλπ.

Όλα αυτά ίσως να μην είχαν καμία σημασία αν δεν μιλούσαμε για ανθρώπους που πολιτικά – οι περισσότεροι από αυτούς – βρίσκονται στις γραμμές του ΚΚΕ και στη Λαϊκή Συσπείρωση. Ξέρουμε αρκετά καλά ότι όλα τα πολιτικά μορφώματα στη Λακωνία κινούνται ιστορικά ένα κλικ πιο δεξιά για να γίνονται αρεστά στον τοπικό πληθυσμό. Όπως έχουμε επισημάνει και σε άλλα κείμενα, αυτό μπορεί να ερμηνευτεί από το γεγονός ότι η ήττα των κομμουνιστών-τριων του ΔΣΕ στον ταξικό πόλεμο 46 – 49 ήταν καθολική στη Λακωνία. Δεν είναι λίγοι αυτοί στη Λακωνία που είναι απόγονοι των ταγματασφαλιτών. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι οι νεοναζί της Χ.Α είχαν καταφέρει να πάρουν ποσοστό 12% λίγα χρόνια πριν και η Ν.Δ είναι πάντα πρώτη σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Αυτός ο πολιτικός συντηρητισμός μπορεί όμως να ερμηνευτεί και από το γεγονός ότι στην περιοχή επικρατεί η μικρή και μεγάλη ιδιοκτησία γης.

Την ώρα λοιπόν που ο βουλευτής του ΚΚΕ, κ Παφίλης έβγαζε φλογερούς λόγους στη βουλή και διαβεβαίωνε ότι το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων θα μείνει στα χαρτιά, τα μέλη της Λαϊκής Συσπείρωσης κλπ, ζητούσαν την άδεια από την αστυνομία του αστικού κράτους για να κάνουν την συγκέντρωση στην πλατεία πηγών. Και πάμε παρακάτω:

Ας βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους από μαρξιστική σκοπιά και ας εξετάσουμε κι άλλο το πόσο αντιδραστικοί και επικίνδυνοι είναι οι «κύριοι και κυρίες της Επιτροπής».

Το κράτος, όπως έγραφε ο Λένιν στο «Κράτος και Επανάσταση», δεν έχει μια ουδέτερη φύση, εμφανίζεται εκεί, τότε και καθόσον, όπου, όταν και εφόσον οι ταξικές αντιθέσεις δεν μπορούν αντικειμενικά να συμβιβαστούν. Είναι μια ιδιαίτερη οργάνωση δύναμης, η οργάνωση της βίας για την καταπίεση κάποιας τάξης [2]. Με άλλα λόγια το κράτος είναι εκείνος ο οργανισμός ούτως ώστε να ασκεί την εξουσία της η τάξη που είναι κυρίαρχη. Στην καπιταλιστική εποχή, αυτή η τάξη είναι η αστική τάξη που έχει την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Για να στηρίξει την κυριαρχία της και για να συνεχίσει να εκμεταλλεύεται το προλεταριάτο που είναι αναγκασμένο να πουλάει την εργατική του δύναμη στους καπιταλιστές, το αστικό κράτος διαθέτει μια σειρά μηχανισμούς. Η αστυνομία είναι ένας από αυτούς τους μηχανισμούς. Σκοπός της αστυνομίας, όπως βέβαια και των υπόλοιπων δυνάμεων της καταστολής του αστικού κράτους, είναι η διαιώνιση της εκμετάλλευσης και η καταστολή των αγώνων του προλεταριάτου για τη χειραφέτηση από τα δεσμά των καπιταλιστών.

Αυτή θα ήταν η απάντηση του Λένιν στους «μικροαστούς δημοκράτες» (όπως θα αποκαλούσε και ο ίδιος τα μέλη της επιτροπής) σε αυτούς που στηρίζουν το μονοπώλιο της βίας του αστικού κράτους, που έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές προσβάλλοντας τη μνήμη τόσων και τόσων μαρτύρων της τάξης μας. Η αστυνομία είναι ένας μηχανισμός για την καταστολή των κοινωνικών και εργατικών αγώνων. Αυτός είναι ο ρόλος της και τίποτα παραπάνω.

Τα ψέματα για την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα μπορούν να γίνουν η κατάλληλη αφορμή για να πάρουν επικίνδυνη τροπή τα πράγματα. Πέρα από την αύξηση των ελέγχων σε βάρος πολιτών, καταστημάτων κλπ, θα αποτελέσουν έναυσμα για ένα κυνήγι μαγισσών. Από την άλλη τέτοια ψέματα είναι βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς, η οποία τροφοδοτείται από τον φόβο. Τα ίδια έκανε και η Χ.Α πριν χρόνια σπέρνοντας φήμες περί ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας.

– Άλλες πτυχές του ζητήματος.

Όπως γράφαμε και σε ένα άλλο κείμενο πριν κάποια χρόνια, η καταλήστευση της γης και η έλλειψη μέτρων (ο ανθρώπινος παράγοντας δηλαδή) επιταχύνει μια πιθανή καταστροφή του πλανήτη μας και του οικοσυστήματος. Γίνεται δηλαδή όλο και περισσότερο ορατό το μέγεθος της περιβαλλοντικής καταστροφής που έχει προκαλέσει ο πολιτισμός της αξίας και οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Γίνεται επίσης περισσότερο ορατό από ποτέ, ότι αν δεν αλλάξουμε πορεία στον τρόπο που παράγουμε, ότι αν στο επίκεντρο δεν περάσει ο ίδιος ο άνθρωπος και η φύση μέσω της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, η καπιταλιστική βαρβαρότητα θα μας βυθίσει σε μια απέραντη κόλαση καμμένης γης. Εδώ φαίνονται τα όρια της ιδεολογίας της ίδιας της νεωτερικότητας, του διαφωτισμού, για την κυριάρχηση του ανθρώπου πάνω στη φύση. Μια τέτοια «κυριάρχηση» δεν σημαίνει παρά καταστροφή, γιατί αυτό που ο καπιταλισμός επιδιώκει μέσω της κυριαρχίας της φύσης, στην ουσία είναι η τελειωτική κυριάρχηση πάνω στον ίδιο τον άνθρωπο, στοχεύει στην καλυτέρευση της μεθόδου εκείνης που αποσκοπεί στην εκμετάλλευση της εργασίας των ανθρώπων, στο κεφάλαιο [3]. Παραφράζοντας τους Αντόρνο, Χορκχάιμερ της Διαλεκτικής του Διαφωτισμού, τα καπιταλιστικά αγαθά της κατασκευασμένης ευτυχίας μετατρέπονται σε αυτό που πραγματικά είναι, στη δυστυχία. [4]

Από αυτό το ξέφρενο αγώνα δρόμου του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους και του κεφαλαίου για επενδύσεις δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε μια πιθαμή γης. Για το μόνο που ενδιαφέρεται το ελληνικό κεφάλαιο, όπως και κάθε άλλο κεφάλαιο, είναι η κερδοφορία του. Ας δούμε τώρα και μερικές άλλες πλευρές της πολιτικής της «Επιτροπής Αγώνα». Δεν ήταν λίγες οι φορές στις συγκεντρώσεις της επιτροπής που ακούστηκε ότι το πρόβλημα περιορίζεται στο ότι το έργο δεν είναι κρατικό, αλλά έχει πίσω του μια ιδιωτική εταιρία (ΤΕΡΝΑ). Για ακόμα μια φορά συναντάμε εδώ την μικροαστική εξέγερση ενάντια στο ομιχλώδες, το κακό κεφάλαιο, το αφηρημένο. Το πρόβλημα είναι ότι η ΤΕΡΝΑ είναι μια ιδιωτική εταιρία και όχι κρατική. Εδώ βλέπουμε την πίστη σε κάποιο καλό κεφάλαιο; (το πατριωτικό) απέναντι στο κακό κεφάλαιο (ιδιώτης ή ξένο). Μεγάλη η σύγχυση και εδώ που πάλι είναι ικανή να δημιουργήσει πολιτικές τερατογενέσεις. Και αυτή η αντίφαση πηγάζει από τις κεντρικές πολιτικές του ΚΚΕ. Ο Σοσιαλισμός αντιμετωπίζεται ως μια κατάσταση όπου τα μέσα παραγωγής έχουν περάσει στο κράτος και όχι κοινωνικοποιηθεί. Ακόμα μια φορά αναπαράγεται μια πολιτική γραμμή που οδηγεί σε ένα ιδιότυπο καθεστώς κρατικού καπιταλισμού. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση όμως δεν είναι ο κρατικός καπιταλισμός, δηλαδή οι κρατικοποιήσεις και μόνο η ίση κατανομή της εργασίας, αλλά η κατάληψη της εξουσίας από το προλεταριάτο, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, η συντριβή του αστικού κράτους και η αντικατάσταση του από ένα προλεταριακό ημικράτος [5]. Βέβαια αυτό δεν είναι σε θέση να το κατανοήσουν τα μέλη της Επιτροπής με την μηδενική κατάρτιση σε ζητήματα της Θεωρίας [6].

– Να μην περάσει το έργο με οποιοδήποτε κόστος. Αγώνας ταξικός, κοινωνικός για να σταθούμε στα πόδια μας.

Αυτό που χρειάζεται να επαναλάβουμε σε αυτό το σημείο είναι ότι δεν πρέπει να γίνει αυτό το έργο σε κάθε περίπτωση. Η μόλυνση του κάμπου και του υδροφόρου ορίζοντα, η περιβαλλοντική καταστροφή που θα φέρει το έργο για τα κέρδη του κεφαλαίου πρέπει σε κάθε περίπτωση να μας βρει απέναντι και με κάθε κόστος. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα να σταματήσουν οι εργασίες της ΤΕΡΝΑ. Από την πλευρά του δήμου Ευρώτα, ενώ οι περισσότεροι σύμβουλοι (20 – 6) είναι κατά του έργου, η συμμετοχή τους είναι πολύ μικρή στις προσπάθειες των κατοίκων. Οι ευθύνες ωστόσο είναι τεράστιες, ιδίως για τον Δήμαρχο. Εδώ και πολλά χρόνια γνώριζαν τι πρόκειται να συμβεί και το αποσιωπούσαν από την τοπική κοινωνία. Επίσης συνειδητά δεν προχώρησαν ποτέ το ζήτημα της ανακύκλωσης έτσι ώστε να οδηγήσουν την κοινωνία στην ΤΕΡΝΑ. Γνωρίζουν το ιστορικό ρίσκο που αναλαμβάνουμε ως τοπική κοινωνία. Ρίσκο που μπορεί να οδηγήσει ακόμα στην ολική καταστροφή του κάμπου όπως έγινε και στη Θήβα. Παρόλα αυτά φαίνονται δέσμιοι των συμφερόντων της εταιρείας και του κράτους και φυσικά δεν έχουν σκοπό να προστατέψουν την περιοχή από το έγκλημα που συντελείται.

Ωστόσο, χρειάζεται να επαναλάβουμε επίσης, ότι αυτοί-ες που θα την πληρώσουν περισσότερο αν γίνει το έργο, είναι το πιο φτωχό στρώμα του εργατικού στοιχείου που ζει στην περιοχή και που ήδη υποφέρει σε μεγάλο βαθμό και από τις υπόλοιπες πτυχές της καπιταλιστικής κρίσης. Όπως μαθαίνουμε από συζητήσεις με ένά τέτοιο κόσμο της περιοχής μας, μπαίνει πλέον καθαρά και ξάστερα το ζήτημα της επιβίωσης, ακόμα και του φαγητού. Τα χρέη και η αδυναμία αποπληρωμής τους, αυξάνεται. Ο πληθωρισμός, οι επιπτώσεις του πολέμου, οι τραγικές αυξήσεις στην ενέργεια κοκ, βασανίζουν πάρα πολλούς ανθρώπους, δεν είναι λίγοι-ες, αυτοί-ες που πλήττονται από τις επιπτώσεις της κρίσης. Αυτό που πρέπει να κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι να παλέψουμε ενάντια σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την εργατική τάξη στην περιοχή και όχι να αφήσουμε χώρο στην παραπέρα ανάπτυξη του ρατσισμού, του αντιτσιγγανισμού και του ακροδεξιού λόγου. Επίσης την ώρα που μαίνεται ένας φριχτός πόλεμος έχουμε καθήκον να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτόν, να ξεσκεπάσουμε και την συμμετοχή και του δικού μας κράτους, να επαναλάβουμε ότι χρειάζεται να αναπτυχθεί και ένα κίνημα ενάντια στον μιλιταρισμό και τον εθνικισμό.

Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και δεν έχουμε καθόλου καιρό για χάσιμο. Η αποσυσπείρωση και αποπολιτικοποίηση πρέπει να σταματήσει. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Η Αυτόνομη Πρωτοβουλία Ενάντια στη Λήθη θα συνεχίσει να παλεύει για ένα τέτοιο κίνημα. Αντί λοιπόν να ανεχόμαστε κάποιους να «κυνηγάνε μάγισσες» ας υψώσουμε το δικό μας τοίχος απέναντι στον φασισμό, τον ρατσισμό, τον πόλεμο και την δυστυχία που μας καταδικάζει η καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Ενάντια στη Λήθη

Απρίλης 2022

Σημειώσεις – παραπομπές

[1] Διαβάστε περισσότερα στο κείμενο του Shades Magazine: Ο φασισμός βροντοφωνάζει όσα σιγοψιθυρίζει ο Πατριωτισμός και κάνει πράξη όσα έχουν ήδη σκεφτεί οι πατριώτες https://theshadesmag.wordpress.com/2018/01/24/o-fasismos-vrodofonazei/

[2] Β. Ι. Λένιν – Κράτος και Επανάσταση, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.Ε σελ 13 κ’ 32

[3] Theodor Adorno & Max Horkheimer Διαλεκτική του Διαφωτισμού. Εκδόσεις Νήσος (βλέπε στην εισαγωγή σελ. 30 -31)

[4] ο.π

[5] Β. Ι. Λένιν – Κράτος και Επανάσταση, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Κεφάλαιο 2. Με τι πρέπει να αντικατασταθεί η κρατική μηχανή που έχει συντριβεί (σελ. 52)

[6] Για την αποφυγή παρεξηγήσεων με τον όρο Θεωρία (κεφαλαίο Θ) εννοούμε πάντα την υλιστική κριτική και την μαρξική θεωρία.